ოქროს მედლის მოპოვება  არ იყო ადვილი ჩემთვის, მაგრამ ეს ჩემი მიზანი იყო. ლილიტ აღაიანის ისტორია

ოქროს მედლის მოპოვება  არ იყო ადვილი ჩემთვის, მაგრამ ეს ჩემი მიზანი იყო. ლილიტ აღაიანის ისტორია

ლილიტის ამბობს რომ, თბილისში მიმდინარე აქციებმა, რომელიც დღემდე მიმდინარეობს, აუდიტორიებზე  იმოქმედა. თითქმის არავინ დადიოდა ლექციებზე. სასწავლო ოთახები ცარიელი იყო, მხოლოდ 1-2 მოსწავლე ვიყავით. ამის მიუხედავად, ლექტორები მაქსიმალურად ცდილობდნენ ხარვეზების შევსებას. ახლა ცოტა სიმშვიდეა და მეცადინეობები ჩვეულებრივ რეჟიმში მიმდინარეობს.

ლილიტ აღაიანი 19 წლისაა. დაიბადა და გაიზარდა ნინოწმინდის მუნიციპალიტეტის სოფელ გორელოვკაში. სწავლობდა გორელოვკის N:3 საშუალო სკოლაში. ლილიტი მე-7 კლასიდან მაღალი აკადემიური მოსწრებით გამოირჩეოდა. ის  მონაწილეობა რიგ ოლიმპიადებსა და ინტელექტუალურ კონკურსებში.   მას დიდი იმედი ჰქონდა ოქროს მედლის მოპოვების და  დიდი შრომის  ფასად მან მიაღწია თავის მიზანს, რომელიც ადრე მხოლოდ მისი ოცნება იყო.

-“მიმაჩნია, რომ ოქროს მედალი 12 წლიანი შრომის შედეგია.მახსოვს, იყო დღეები, როცა ღამით კი არ ვიძინებდი, ვსწავლობდი, ვმეცადინეობდი, ან დრო რომ არ მქონოდა, დილით ადრე ვაკეთებდი საშინაო დავალებას, რომ გაკვეთილისთვის მზად ვყოფილიყავი. ზოგიერთმა შეიძლება იფიქროს, რომ ოქროს მედალი არ არის დიდი მიღწევა, მაგრამ მაშინაც კი, თუ ეს მცირე მიღწევაა, როგორც ჩანს, ეს შეიძლება გახდეს ჩვენთვის  მიზნი და  საფუძველი. მე გამოვიარე ეს  12 წელი ეს იგივეა, რომ სხვა რეალობაში გადავედი. ახლა, როცა იმ სკოლის  12 წელს ვიხსენებ, ვხვდები, რომ ისინი სიხარულითა და მოგონებებით სავსე წლები იყო, რომლებიც იმ დროს კოშმარად მეჩვენებოდა”, – ამბობს ლილიტი.

 

ლილიტი ამჟამად ილია ჭავჭავაძის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის, ქართული ფილოლოგიის ფაკულტეტის პირველი კურსის სტუდენტია. სკოლის წლებში ის ქართულს ცუდად ფლობდა, მაგრამ თანდათანობით მას გაუჩნდა ინტერესი ქართული ენის მიმართ და სურვილი გაეგრძელებინა სწავლა ამ მიმართულებით. ამავე დროს, მან მშობლებს უთხრა, რომ სურდა ქართული ენის მასწავლებელი გამხდარიყო. მისი მშობლები ფიქრობდნენ, რომ ის მხოლოდ სურვილს გამოხატავდა ბავშვობაში. გადაწყვეტილების დატოვების გარეშე, ლილიტმა აირჩია ეს პროფესია.

-“ცხოვრებაში ბევრი სირთულე შეიძლება შეგვექმნას,  როცა ყველაფრისთვის თავის დანებება გვინდა, მაგრამ მერწმუნეთ, ყველაფერი დროებითია. მეც ვყოფილვარ  ისეთ სიტუაციებში, როდესაც გადამიწყვეტია ყველაფრის დათმობა და არაფრის გაგრძელებას აღარ ვაპირებდი, განსაკუთრებით მისაღები გამოცდების დროს, მაგრამ უნივერსიტეტში მიმიღეს და ნაბიჯ-ნაბიჯ მივდივარ ჩემი მიზნისკენ. არავინ არ უნდა დანებდეს,  ბრძოლას ყოველთვის აქვს აზრი.აუცილებლად მიაღწევენ თავიანთ მიზნებს. განსაკუთრებული მადლიერება მინდა გამოვხატო ჩემი მშობლების მიმართ, რომლებიც ყოველთვის ჩემს გვერდით არიან, მხარს უჭერენ ყველა ჩემს გადაწყვეტილებას. ჩემით და  ჩემი წარმატებით ხარობენ”.