მომზადებულია, კრისტინა მარაბიანის მიერ.
საქართველოში საპარლამენტო არჩევნების წინ საქართველოს სამოქალაქო საზოგადოება იმედოვნებდა, რომ ახალი პარლამენტი, რომელიც შეიძლება მრავალპარტიული იყოს, მართლაც გადაწყვეტდა უცხოური აგენტების შესახებ კანონის გაუქმებას, რაც უფრო ღია და დემოკრატიულ პოლიტიკურ სისტემაში დაბრუნებისკენ გადადგმულ ნაბიჯად შეიძლება ჩაითვალოს. ეს ასევე შეიძლება იყოს სიგნალი მთავრობისა და პოლიტიკური პარტიების სურვილისა, დაიცვან ევროპული ინტეგრაციისა და ადამიანის უფლებების პრინციპები. მნიშვნელოვანი ისაა, რომ არჩევნების შემდეგ პარლამენტში პოლიტიკური ვითარების ცვლილებამ შეიძლება შექმნას ახალი შესაძლებლობები ასეთი კანონების გაუქმების ან შერბილებისთვის, თუ ახალ შემადგენლობაში დომინირებენ ევროატლანტიკურ ორიენტაციასთან დაკავშირებული პოლიტიკური ძალები.
გასული არჩევნების კონტექსტში უკვე ხაზგასმულია პოლიტიკური სიტუაციის აღქმაში აქცენტის ცვლილება-თუ ადრე მთავარი თემა კონკრეტული კანონები იყო, ახლა ყურადღება საქართველოს მომავლისთვის უფრო ფართო, სტრატეგიული მნიშვნელობის საკითხებზე გადადი
“ამ კანონს აზრი აღარ აქვს. რა მნიშვნელობა აქვს, რომელ ქვეყანაში ვიცხოვრებთ. და ეს კანონი არც ისე მნიშვნელოვანია. ისე, დახურავენ არასამთავრობო ორგანიზაციებს, ეს არც ისე მნიშვნელოვანია. მნიშვნელოვანია, რომ ქვეყანა იყოს ნორმალური, განვითარდეს დემოკრატიული გზით, გახდეს ევროკავშირის წევრი და უზრუნველყოს ჭეშმარიტად სტაბილური მშვიდობა, კეთილდღეობა და განვითარების პერსპექტივები. და კანონი, მაშინ მნიშვნელოვანი იყო, მაგრამ ახლა… იმიტომ, რომ ეს იყო “ქართული ოცნების” ევროპული გზიდან წასვლის პირველი მანიშნებელი, რის გამოც მაშინ ასე მნიშვნელოვანი იყო. ახლა, მე არ ვფიქრობ, რომ ეს ძალიან მნიშვნელოვანი კითხვაა. ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომელ ქვეყანაში ვიცხოვრებთ.”- აცხადებს GSAC (საქართველოს სტრატეგიული ანალიზის ცენტრი) პოლიტოლოგი და ეკონომისტი ვალერი ჩეჩელაშვილი
არჩევნების შემდეგ საქართველოს საგარეო პოლიტიკური კურსის ცვლილება ბევრ ფაქტორზე იქნება დამოკიდებული, მათ შორის არჩევნების შედეგებზე, ქვეყნის შიგნით არსებულ პოლიტიკურ ვითარებაზე და გარე ზეწოლაზე, განსაკუთრებით ევროკავშირის, ამერიკის შეერთებული შტატებისა და რუსეთის მხრიდან.
არ არის გამორიცხული, რომ არჩევნების შემდეგ საქართველოს კურსი შედარებით უცვლელი დარჩეს, დასავლეთსა და რუსეთს შორის ბალანსის შენარჩუნების მუდმივი მცდელობით. ეს “სტატუს კვო” შეიძლება გამოწვეული იყოს შიდა პოზიციების გაძლიერების აუცილებლობით, ასევე საგარეო პოლიტიკის იზოლაციის თავიდან აცილების სურვილით, განსაკუთრებით უკრაინის კრიზისისა და რეგიონში დაძაბულობის ზრდის ფონზე.
მიუხედავად ხელისუფლების პარტიული კუთვნილებისა, საქართველოში სამოქალაქო საზოგადოება აქტიურად უჭერს მხარს დემოკრატიულ რეფორმებს, ევროინტეგრაციას და ადამიანის უფლებების პატივისცემას. ეს შეუძლებელს ხდის ევროპული და დასავლური ღირშესანიშნაობების მთლიანად იგნორირებას. ასეთ ვითარებაში ხელისუფლება, თუნდაც ნაკლებად იყოს ორიენტირებული დასავლეთზე, იძულებულია გაითვალისწინოს საზოგადოების აზრი და გარე ფაქტორები.
